اینجا در عمق ۱۸ متری زمین، دنیای دیگری را تجربه کنید!
تاریخ انتشار: ۲۳ مرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۴۵۳۷۳۷
در عمق ۱۸ متری زمین کارگرانی مشغول کار هستند تا اصفهانی که به نصف‌جهان معروف است، با احداث دومین خط مترو از آلودگی هوا و ترافیک رهایی پیدا کند و شعار «اصفهان من، شهر زندگی» به معنای واقعی محقق شود.
به گزارش خبرنگار ایمنا، وعده ما ساعت ۱۰:۰۰ روز بیست‌ودوم مردادماه در «ایستگاه دارک» حوالی شهرک امام حسین (ع) در محدوده منطقه ۱۴ شهرداری اصفهان بود؛ همان‌جایی که شنیده بودیم شفت ورودی دستگاه حفار مکانیزه (TBM) برای حفاری خط دو متروی اصفهان و استقرار تجهیزات پشتیبان دستگاه حفار احداث شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
ساعت ۹:۴۰ کیف و وسایلمان را برداشتیم و سوار خودرو شدیم، مقصد فاصله زیادی با خبرگزاری ایمنا نداشت اما مسیر پرترافیکی را در پیش‌رو داشتیم. از حرم حضرت زینب (س) که عبور کردیم کارگاه عمرانی مترو نمایان شد.
هنگام ورود به کارگاه، نگهبان میان‌سالی بلافاصله از دکه نگهبانی خارج شد و گفت: «آقا، کجا؟ بفرمائید!» هنوز جواب سوال او را نداده بودیم که یکی از مهندسان کارگاه که گویا در جریان تهیه گزارش ما از این ایستگاه بود، پاسخ او را داد: «آقا مشکلی نیست، هماهنگ شده!»
نگهبان دستی برای ما تکان داد و گفت: «بفرمایید، خوش آمدید» وارد محوطه کارگاه شدیم. کف کارگاه ریگ و خاک ریخته شده بود.
«محمدمهدی فرزین» مدیر روابط عمومی سازمان قطار شهری اصفهان همراه با مدیر کارگاه به استقبال ما آمد. همراه آنها وارد کانکس‌های تودرتوی کارگاه شدیم، آنجا کلاه ایمنی تحویل گرفتیم و راهی ایستگاه مترو شدیم.
یک در سفید رنگ بزرگ رو به روی ما بود که آن سوی آن فضای بزرگی قرار داشت. از در که وارد شدیم، با فضای بزرگی روبه‌رو شدیم که روی سقف آن، آهن‌آلات بزرگی در هم تنیده شده بود. سمت راست ما پله‌های مارپیچ آهنی وجود داشت که باید از آنها پایین می‌رفتیم تا به کف ایستگاه می‌رسیدیم. یکی از کارگران گفت: «خانم باید ۸۰ تا پله پایین بری، فقط خیلی مواظب باشید سرتون گیج نره!»
حین رفتن به سمت پایین، به این فکر می‌کردم که بعد چطور باید این پله‌ها را بالا بیایم، به هر حال پایین رفتن از پله‌ها آسان‌تر از بالا آمدن از آن بود.
پله‌ها که تمام شد، متوجه شدیم در عمق ۱۸ متری زمین هستیم. یکی از مهندسان گفت: «اینجا شَفت نام دارد، محلی که دستگاه‌های حفار تونل خط دو متروی اصفهان وارد آن شد تا عملیات حفاری را آغاز کند.»
در محل شفت کسی حضور نداشت، از آقای فرزین پرسیدیم: «پس کارگران کجا هستند؟» او پاسخ داد: «کار آنها اینجا تمام شده، الان ۷۵۰ متر جلوتر در تونل مشغول کار هستند.»
دو دهانه تونل مترو در این محل خودنمایی می‌کرد که دیدن آنها برایم لذت‌بخش بود، می‌دانستم تلاش‌های زیادی انجام شده تا این تونل‌ها آماده شود، گوشه کوچک آن بالا و پایین رفتن چندباره کارگران از پله‌های پرشمار در روزهایی بوده که اینجا برای مهیا کردن امکانات و شرایط حفاری تونل‌ها فعالیت داشتند.
پس از اینکه تصویربردار و عکاس خبرگزاری تصاویری از فضای شفت و ایستگاه دارک گرفتند، آماده مصاحبه با مسئول کارگاه شدیم.
۷۰ هزار مترمکعب خاک‌برداری و استفاده از ۴۰۰ تن آهن‌آلات استرات در ایستگاه دارکعلی فنایی‌پور، سرپرست دستگاه نظارت ایستگاه دارک که از سال ۹۴ در خط دو متروی اصفهان مشغول فعالیت است، می‌گوید: اینجا محل ساخت ایستگاه دارک در خیابان آیت‌الله غفاری، جنب شهرک امام حسین (ع) در عمق ۱۸ متری سطح زمین است.
وی می‌افزاید: عرض شفت ۲۶ متر و طول آن ۱۵۰ متر است که در مرحله اول برای مونتاژ دستگاه‌های حفار و پشتیبانی تی بی ام ساخته شد و مرحله بعد با توجه به اینکه تمام تأسیسات به ایستگاه لاله منتقل شده است، در آینده نزدیک پیمانکار در همین محل برای ساخت ایستگاه دارک مشغول فعالیت خواهد شد.
سرپرست دستگاه نظارت ایستگاه دارک تصریح می‌کند: دارک، نخستین ایستگاه خط دو متروی اصفهان در منطقه زینبیه و در نزدیکی پارک‌سوار است که سازه نگهبان آن توسط شمع و شاتکریت ساخته شده و توسط استرات‌ها در دو طرف دیواره به هم متصل شده است (وظیفه اصلی استرات‌ها متصل کردن قاب‌های اصلی سوله به یکدیگر است) دیواره‌های سازه نگهبان متشکل از شمع‌های بتنی درجاریز و شمع‌های فولادی (H pile) بوده و اسکلت فلزی آن متشکل از استرات و ویل (Strut & Wale) و از نوع باکس فولادی است.
وی با بیان اینکه خاک حاصل از حفاری تونل مترو از این محل خارج و قطعات سگمنت وارد می‌شد، ادامه می‌دهد: برای احداث این شفت بالغ بر ۷۰ هزار مترمکعب خاک‌برداری انجام شده است و ۱۱۰ شمع در اطراف ایستگاه با فاصله دو متر اجرا شده و ۴۰۰ تن آهن آلات استرات برای نصب استفاده شده است.
فنایی‌پور با بیان اینکه پس از اتمام عملیات حفاری تونل، تمام تجهیزات از محل شفت خارج شد و در همین محل قرار است ایستگاه دارک ساخته شود، می‌گوید: در این پروژه ابتدا کارگران به صورت دو شیفت و ۲۴ ساعته مشغول فعالیت بودند اما در حال حاضر با توجه به اینکه تأسیسات به ایستگاه لاله منتقل شده است، کارگران آنجا در حال کار هستند و تا یک ماه آینده، کارگران جدید برای ساخت ایستگاه اینجا مستقر خواهند شد.
مدیریت شهری اصفهان تدبیر کرده است که خط دو متروی این کلانشهر از منطقه کم‌برخوردار زینبیه عبور کند تا عدالت در برخورداری از امکانات شهری را برای شهروندان رقم بزند و البته این اقدام ارزش افزوده‌ای برای این منطقه به همراه خواهد داشت.
وی خاطرنشان می‌کند: با توجه به اینکه تاکنون پیمانکاران متعددی در این پروژه فعالیت داشتند، رقم دقیقی از هزینه‌های آن نداریم اما اگر بودجه در زمان مقرر تخصیص می‌یافت و پروژه پنج سال پیش اجرا می‌شود، هزینه‌ها تا یک دهم هزینه‌های فعلی کاهش پیدا می‌کرد، بهره‌برداری سریع‌تر انجام و هزینه کمتری صرف می‌شد.
سرپرست دستگاه نظارت ایستگاه دارک با اشاره به سختی کار کارگران در محیط کارگاهی مترو، اظهار می‌کند: دو شیفت فعالیت کارگران حتی در روزهای تعطیل و اینکه آنها هر دو هفته یکبار فقط یک روز تعطیلی داشتند تا خللی در روند اجرای پروژه نداشته باشیم، گوشه‌ای از سختی فعالیت آنها است.
وی می‌افزاید: بهترین خاطره من در پروژه، ورود دستگاه حفار به ایستگاه‌های خط دو متروی اصفهان که یکی پس از دیگری شاهد آن هستیم و نتیجه تلاش‌هایمان را می‌بینیم که برای ما بسیار خوشایند است اما بدترین خاطره، حوادث آسیب‌دیدگی کارگران است که بعضی اوقات اتفاق می‌افتد، البته تاکنون حوادث بحرانی نداشته‌ایم.
فنایی‌پور خاطرنشان می‌کند: مدیریت شهری اصفهان تدبیر کرده است که خط دو متروی این کلانشهر از منطقه کم‌برخوردار زینبیه عبور کند تا عدالت در برخورداری از امکانات شهری را برای شهروندان رقم بزند و البته این اقدام ارزش افزوده‌ای برای این منطقه به همراه خواهد داشت که جای تقدیر و تشکر دارد و امیدواریم هر چه سریع‌تر خط دو مترو راه‌اندازی شود تا شهروندان حلاوت و شیرینی آن را بچشند.
پس از تمام شدن مصاحبه، یه سمت تونل مترو رفتیم؛ فضایی تاریک با هوای خنک که کف آن پر از خاک و ماسه بود؛ کفش و لباس‌هایمان حسابی خاکی شده بود.
از آن دور چراغ‌های روشن یک ماشین نظرمان را جلب کرد، از آقای فرزین پرسیدم: «اون چیه داره میاد سمت ما؟» جواب داد: «اون دستگاه باب‌کت هست.»
صبر کردیم تا به ما رسید، از راننده خواستیم دستگاه را خاموش کند تا بتوانیم دقایقی با او همکلام شویم.
به سختی از بیل باب‌کت بالا رفتم تا صدای راننده را بشنوم و بتوانم گپ و گفتی با او داشته باشم. او سر خود را با یک پارچه و نیمی از صورت خود را با ماسک پوشانده بود؛ حین سلام کردن چشمانش ریز و کشیده شد، فهمیدم می‌خندد.
او کارگری ۴۵ ساله بود که نخواست خودش را برای ما معرفی کند. گفت که متأهل است و چهار فرزند دارد.
پرسیدم: «از کجا میای؟» جواب داد: «از اون سر تونل، سمت ایستگاه زینبیه میام، داریم دسترسی تونل‌ها رو ایجاد می‌کنیم.»
از سختی‌های کارش می‌گوید: «به هر حال هر کاری سختی‌های خودش رو داره، کار کردن توی تونل خیلی مشکله، اینجا کار زیاده اما همه با هم همکاری می‌کنیم تا مترو راه بیفته.»
او ادامه می‌دهد: «از ۷ صبح تا ۷ شب سرکار هستم و با استفاده از باب‌کت، کارهای تمیزکاری و جابه‌جایی وسایل را انجام می‌دهم؛ توی تونل، گرد و خاک زیاده، هوای اینجا الان خیلی آلوده‌س اما وقتی کار ما تموم بشه و قطارها بیاد، مردم از هوا و محیط تمیزش حتماً لذت می‌برند.»
مایل بودم باز هم سوالاتی از او بپرسم ولی گویا عجله داشت زیرا باید تجهیزاتی را به دیگر کارگران می‌رساند؛ از ما خداحافظی کرد و رفت.
ما هم به همراه مهندسان از تونل خارج شدیم و به فضای شفت رسیدیم. نگاهم به پله‌ها افتاد. نفس عمیقی کشیدم و پله‌ها را بالا آمدیم. در میانه راه کمی مکث کردیم و دوباره پله‌ها رو یکی پس از دیگری پشت سرگذاشتیم.
وارد کانکس شدیم و کلاه‌های ایمنی را تحویل دادیم تا سوار خودرو شده و راهی خبرگزاری شویم.
در طول مسیر به فکر فرورفته بودم و با خود می‌گفتم که به راستی چند درصد مردم شهر من از اینکه زیر زمین شهرشان چه می‌گذرد، اطلاع دارند…
گزارش از: راضیه کشاورز
کد خبر 679706منبع: ایمنا
کلیدواژه: مدیریت شهری خط دو متروی اصفهان ایستگاه دارک ایستگاه مترو متروی اصفهان خط دو مترو اصفهان پروژه هاي عمراني شهر کلانشهر شهرداری اصفهان یک شهر زیر شهر برنامه ریزی شهری زینبیه اصفهان شهرداری شهروند خط دوم متروی اصفهان کاهش آلودگی هوا راه های کاهش ترافیک شهری کاهش ترافیک حقوق شهروندی خیابان زینبیه اصفهان مترو اصفهان شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق خط دو متروی اصفهان عمق ۱۸ متری ایستگاه دارک خط دو مترو پله ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۴۵۳۷۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
در اوج تجربه بودم/کاش زودتر میگفتند!
ایسنا/اصفهان بازیکن اسبق تیم ملی واترپلو تجربه را از اصلی‌ترین فاکتورها در کسب نتیجه این رشته دانست که او در اوج تجربه و آمادگی ورزشی‌اش به فاصله یک ماهه از مسابقات آسیایی با اتفاقی ناخوشایند در مسیر تنها هدف باقی مانده ورزشی‌اش مواجه شد. در حالی که به عقیده او همه شرایط برای کسب نتیجه تیم ملی در آسیا فراهم بود.
واترپلو، ورزشی سرعتی - قدرتی و کاری تیمی و با آمادگی جسمانی بالا محسوب می‌شود که علاوه بر قدرت بدنی به مهارت‌هایی چون حل مسئله در لحظه و ارتباط قوی اجتماعی و گروهی نیاز دارد. موضوعی که بازیکنان این رشته به مرور و با گذر زمان در آن ماهر خواهند شد و می‌توان گفت از حدود رده ۳۰ سال به بعد توانایی راهبری در تیم را خواهند داشت.
ویدیو/ ملی‌پوش واترپلو که پس از طلسم‌شکنی حذف شد!
نیما خوشبخت، واترپلوئیست ملی‌پوش اصفهانی را می‌توان از جمله این مهره‌های تاثیرگذار دانست که می‌تواند با تکیه به تجربه و تکنیک نتیجه بازی را تغییر دهد. او از ۱۶ سالگی به تیم ملی جوانان راه یافت و همان سال هم در رده سنی جوانان قهرمان آسیا شد. او همچنین در تیم‌های باشگاهی‌اش نیز خوش درخشید و عناوین متعددی کسب کرد.
خوشبخت پس از یک دوری پنج ساله از تیم ملی دوباره به جمع ملی‌پوشان برگشت، اما بازیکن باسابقه تیم ملی واترپلو با یک حذف ناگهانی رقابت‌های آسیایی را از دست داد.
موضوعی که شاید هر ورزشکاری را یک ماه مانده به شروع مسابقات شوکه کند، می‌گوید اگر از قبل شروع تمرینات دعوتش نمی‌کردند، بهتر بود و در اوج آمادگی و تجربه از تیم ملی کنار گذاشته شده است، در حالی که با حمایت‌های مسئولان از این رشته همه چیز برای نتیجه گرفتن آماده بود و با تصمیمات بهتر می‌شد نتیجه دیگری در آسیا رقم زد.
ایسنا به همین بهانه با نیما خوشبخت درباره شروع زندگی ورزشی‌اش تا دوران ملی او هم‌صحبت شد.
او درباره شروع داستان خوشبخت و واترپلو به ایسنا گفت: به واسطه میلاد ناظمی که یکی از قهرمانان اسبق واترپلو به‌شمار می‌رود و در تیم ملی فعالیت داشته است، علاقه‌مند به شنا شدم. تا ۱۱ سالگی در تیم شنا اصفهان بودم و به خاطر اینکه شنا برای من خسته‌کننده شده بود، وارد ورزش گروهی هیجانی واترپلو شدم. سال اولی که پا به عرصه تیم اصفهان گذاشتم از مسابقات قهرمانان کشوری حذف شدم، اما در سال بعد به عنوان بازیکن اصلی مسابقات کشوری اعزام و از آنجا بود که در ۱۳ سالگی وارد تیم ملی شدم.
درسن ۱۵ سالگی به اردوی تیم ملی دعوت شدم و در مسابقات آسیایی اندونزی جاکارتا قهرمان جهان شدیم.
در مسابقات جهانی آمریکا کسب مقام نوزدهم، مسابقات قهرمانان آسیا در چین کسب مقام دوم، با چهار بار شرکت در باشگاه آسیا درتیم‌های مختلف کسب مقام اول تا سوم، ساحلی آسیایی مقام دوم را کسب کردیم.
بازیکن ملی‌پوش واترپلو با یادآوری طلسم‌شکنی واترپلو و رسیدن به سکو دوم آسیا در خصوص شرایط رشته‌اش ادامه داد: مهم‌ترین مقامی که در مسابقات قهرمانی آسیا کسب کردیم مهرماه ۱۴۰۲ در کشور سنگاپور بود که بعد از ۲۷ سال دوم آسیا شدیم، او اضافه کرد: شنا و واترپلو مخصوص کشورهای غربی ازجمله اروپا است. این ورزش در ایران به جایگاه خوبی رسیده و مسئولان باید کمک کنند تا نام این ورزش بهتر و برتر شناخته شود چرا که می‌تواند در مسابقات مختلف مقام کسب کند.
در چند سال اخیر وضعیت این رشته بهتر از قبل شده و فدراسیون برنامه‌ریزی‌هایی در خصوص تاسیس مدرسه و باشگاه انجام داده که تمام فعالیت‌ها موجب جذب بازیکن شده است. هر چه در این رشته فعالیت داشته باشیم می‌توانیم مسابقات بیشتر و بازیکنان آماده‌ای در هر رده سنی برای تیم ملی پرورش دهیم.
خوشبخت با بیان اینکه در شهر اصفهان سرمایه‌گذارهای بسیاری وجود دارند و انتظار ما اسپانسر شدن برای این ورزش است، خاطرنشان کرد: نبود اسپانسر برای ما و تمام خانواده‌ها شرایط را طاقت‌فرسا کرده و بسیاری از ورزشکاران به دلیل حمایت نشدن مالی از این ورزش کناره گرفتند.
وی تاکید کرد: رشته ورزشی واترپلو به حمایت کننده نیاز دارد. حرف اول در همه ورزش‌ها را هزینه بازگو می‌کند، بزرگترین فعالیتی که اداره کل و هیئت شنا انجام داد این بود که تعداد ورزشکاران را در این حرفه بیشتر کنند، به طوری که بتوان آنها را در رشته ورزشی نگه داشت در حال حاضر در اصفهان لیگ برتر نیز نداریم.
حمایت نکردن باعث فروپاشی می‌شود
ملی‌پوش اسبق واترپلو درباره تیم‌داری این رشته در بخش بانوان نیز توضیح داد: در بخش بانوان هم تیم شنا و واترپلو در اصفهان را داریم و خوب فعالیت می‌شود، حمایت نشدن از این ورزش باعث فروپاشی تیم‌ها می‌شود. دغدغه اصلی چه در فعالیت بانوان و چه در آقایان، اجاره‌های استخر است. ما به جای اینکه بر برنامه‌های تمرینی و پیشرفت ورزشکاران متمرکز باشیم باید مانند اجاره نشین‌ها نقل مکان کنیم.
خوشبخت درباره اینکه شاهد شرکت بانوان در مسابقات شنا اصفهان هستیم و بیشتر از این به دلیل محدودیت‌هایی که ورزش واترپلو دارد نمی‌توان تلاش کرد، تاکید کرد: تیم ملی برای بانوان نداریم اما امیدواریم همه مدارسی که الان در آقایان کار می‌کنند یک بخش برای بانوان نیز بگذارند.
ماجرای تیم ملی و حذفی پرحاشیه
خوشبخت در پاسخ به ایسنا درباره جریان کنار گذاشته شدنش از تیم ملی آن هم با فاصله کمی که تا بازی‌های آسیایی مانده بود، اینطور شروع کرد: ۱۵ سال سابقه ملی و از حدود ۱۵ سالگی بازی در سطح تیم‌های ملی را شروع کردم. بعد از حدود چهار، پنج سال به انتخاب کمیته فنی واترپلو با توجه به بازی‌های درخشانم در لیگ و آمادگی بدنی دوباره به اردو تیم ملی دعوت شدم. پس از حدود ۶ ماه اردو می‌خواستیم به بازی‌های آسیایی برسیم که کادر فنی تیم ملی طی این ۶ ماه ۲دوبار عوض شد. پس از مسابقات جهانی آلمان دیگر تمایلی به حضور در تیم ملی نداشتم و بازگشتنم کار سختی بود، اما از من خواستند که به تیم کمک کنم. من نیز همیشه خود را سرباز تیم می‌دانم و اگر جایی به من احتیاج داشته باشند و دعوت کنند، حتما کمک خواهم کرد. دوباره به روند سخت تمرینات ملی بازگشتم. واترپلو جز سخت‌ترین رشته‌ها است و برای کسی که چند سالی دور بوده بازگشت دوباره کار سختی است. دو ماه قبل از بازی‌های آسیایی مربی خارجی به تیم آمد که کمک‌های بسیار خوب تکنیکی و تاکتیکی به تیم کرد. در اردو آمادگی صربستان که به فاصله یک ماه تا بازی‌های آسیایی مانده بود، به من اعلام شد که در ترکیب تیم نیستم! انتظار داشتم حداقل به خاطر سن و سابقه‌ای که دارم، آمادگی بالا و نظمی که در تمرینات داشتم، حتی اگر می‌خواستند شاگردان خودشان را به تیم بیاورند زودتر به من میگفتند یا حتی اصلا من را دعوت نمی‌کردند. شاید انقدر ناراحت نمی‌شدم.
بازی‌های آسیایی یکی از بزرگترین اهداف زندگی ورزشی من بود، اغلب رقابت‌های آسیایی را شرکت کرده بودم و بازی‌های آسیایی تنها هدف مانده من بود. در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ تمام اردوها را حضور داشتم، اما تیم به دلیل برخی مسائل مدیریتی اعزام نمی‌شد. این تیم به قدری خوب بود و حمایت‌هایی که انجام شد باید نتیجه می‌گرفت. تمام شرایط برای تیم مهیا شد که به نتیجه برسد، اما به دلیل نبود دو و سه بازیکن و عدم تمرکز لازم نتیجه مطلوب حاصل نشد.
یکی از دلایل کنار گذاشتن من بالا بودن سنم بود، در حالی که اکنون در اوج تجربه و آمادگی بدنی کنار گذاشته شدم. در تیم قزاقستان بازیکنانی حاضر بودند که نزدیک ۴۰ سال داشتند و توانستند با تجربه‌شان بازی را دربیاورند. این رشته سرعتی و قدرتی است، اما تجربه حرف اول را می‌زند. نیاز دارد که بازیکن جوان و باتجربه در کنار هم باشند تا تیم نتیجه بگیرد.
مربی تیم ملی باید در حد بازیکنان باشد
خوشبخت با تاکید بر اینکه باید در این قسمت از ژاپن الگوبرداری کنیم، تصریح کرد: آنها هیچوقت مربی خارجی نمی‌آوردند اما برای مربیان داخلی برنامه دارند. مربی را به کشورهای صاحب سبک اعزام می‌کنند تا با علم روز آشنا شود برای ایران نیز باید همینطور شود. مربیان خوبی داریم ولی باید زمان برای کسب تجربه و آشنایی با علم روز داده شود. یک جورهایی باید مربی در حد بازیکنان تیم باشد تا از او حساب ببرند. مربی تیم ملی باید باسابقه باشد و یا حتی کلاس‌های آموزشی برون مرزی برود، زیرا نمی‌توان با علم ۲۰ سال پیش به تیم ملی کمک کرد. فدراسیون واترپلو در این موضوع کمک کرده و مربی صربستانی برای آموزش مربیان رده‌های سنی آورده شد که به مسابقات رده‌ها کمک زیادی کرد. همچنان باید فدراسیون کمک کند که مربیان داخلی کلاس خارجی و بین‌المللی ببینند و پس از آن نیمکت تیم ملی انتخاب شود، به ویژه در تیم ملی بزرگسالان. گاهی بازیکن از لحاظ تجربه ۱۰ سال از مربی بالاتر است و همین امر می‌تواند در تیم اختلاف ایجاد کند.
تیم بزرگتر واقعی می‌خواهد
این بازیکن باتجربه اصفهان مشکل اساسی تیم ملی واترپلو را نبود هماهنگی میان بازیکنان و اختلافات جزئی میان آنها دانست و گفت: کاپیتان خوبی برای تیم انتخاب شد و بزرگتری می‌کرد، اما این تیم یک بزرگتر واقعی لازم داشت که بتواند تیم را در موقعیت‌های حساس جمع کند. این تیم در بازی‌های آسیایی هانگژو این مورد را کم داشت. کاپیتانی در واترپلو مسئولیت سنگینی دارد و متاسفانه اختلافات درون تیمی زیاد شد.
تصمیم دوباره برای بازگشت به تیم ملی؟
خوشبخت خودش را سرباز تیم ملی معرفی کرد که از حاشیه دوری می‌کند و تاکید کرد: من همیشه خودم را سرباز تیم ملی می‌دانم و دوست دارم زیر این پرچم افتخارآفرینی کنم. زندگی من واترپلو است و اگر از من کمک بخواهند با دل و جان کمک می‌کنم، اما اگر بدانم باز هم حاشیه‌ای قرار است ایجاد شود، قطعا خودداری خواهم کرد.
جرقه پیشرفت واترپلو زده شده است
او با اشاره به فعالیتش در مربیگری تصریح کرد: حدود ۸ سالی است که در بخش باشگاه‌داری رشته واترپلو باشگاه داریم که از حدود سن ۶ سال تا حد مسابقات رده‌های سنی آموزش می‌بینند تا بتوانیم با کمک هیئت شنا چراغ واترپلو را در اصفهان روشن کنیم.
امسال هشت نماینده از باشگاه ما برای اردوی تیم ملی زیر ۱۷ سال برای مسابقات آسیایی فیلیپین دعوت شدند. یکی از مربیان تیم ملی نیز از اصفهان است که اتفاق خوبی برای پیشرفت واترپلو است و جرقه آن زده شده، امیدوارم بیشتر خبرهای خوش از این رشته باشد و قول می‌دهم بدنه اصلی تیم ملی همچون ۱۵ سال قبل از بازیکنان اصفهان باشد، البته در صورتی که حمایت‌های اداره کل و هیئت شنا ادامه‌دار باشد.
سخن پایانی؟
تمام تلاش من این است که نزدیکانم را به ورزش علاقمند کنم و حتی به رقیبانم نیز کمک می‌کردم تا رشته واترپلو بزرگ شده و به چشم بیاید. همیشه دوست دارم این رشته در ایران جایگاه خوبی داشته باشد و واقعا از نتیجه نگرفتن تیم در بازی‌های آسیایی ناراحت شدم. امیدوارم این ورزش بزرگتر از همیشه شود و جایگاه بهتری از قبل پیدا کند.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است